ग्रीष्म

ग्रीष्म तापला तापला , त्याची कोसळली आग

क्षणापूर्वीचा बहर , त्याची कोमेजली जाग

त्याने डोळ्यातली ओलं , पिली अधाशी ओठानं

आग कंठात रोवली , त्याच्या निखारी बोटानं

अंगा-अंगातले पाणी , गेले आकाशाच्या भेटी

तळ तापल्या नदीचा , आला उसासून काठी

आग पेटत्या ऋतूची , नसानसांत दाटली

फुला-फुलांत झाडाच्या , शिरं रक्ताची फाटली

असे उकले काळीज , दग्ध धरतीची काया

अंग जाळतो साजण , पुन्हा फुलवून याया