महात्म्याची खंत

दुस-याच्या दुःखाने माझे डोळे पाणावतात

तर ते मला 'करुणाशील' म्हणतात

भोवताली दू;ख दैन्य बघून मला माझ्या सुखाचे ओझेहोते

म्हणून मी ते नाकारतो

तर ते मला 'त्यागी' म्हणतात

असहाय्यांसाठी मी मदतीचा हात पुढे करतो

तर ते मला 'दानशूर' ठरवितात

चुका करून माझ्या मुलांनी बिघडू नये म्हणून

मी त्यांना शिक्षा करतो

तर ते मला 'न्यायी' म्हणतात

आनंद वाटल्याने वाढतो म्हणून मी तो उधळतो

तर ते मला 'प्रेमळ' म्हणतात

सहजपणे, जमेल तेवढीच मी इतरांना मदत करतो

तर ते माझ्या माणुसकीचं गुणगान करतात

काहीही खर्च न करता माझं सुखही न गमावता

मी हे सहजपणे करतो असे मी म्हणताच

स्वत:ची मानूस म्हणून जात राखण्यासाठी

ते मला "महामानव" ठरवितात