Sunday, August 9, 2009

दुर्दम्य

ग्रीष्माचं रणरणतं ऊन, ओसाड माळरान
निष्पर्ण वृक्ष अन् जळलेले पान न् पान
एक सुर्यमौळी झोपडी त्यात तगलेली
मिळेल ते काम कष्टाचं करीत जग़लेली
भूकेलीही राहते झोपडी आधी मधी
पण श्रृंगार देहाचा चुकत नाही कधी
थकलेल्या देहातून पाझरणारी आसक्ती
दुर्दम्य इच्छेने त्यातूनही वाहणारी जीवनशक्ती
करपलेल्या गात्रांचा क्षणभराचा विसावा
जीवनाला त्यातही अंकुर दिसावा
पेटते उन भाजनारी धग सोसते आहे
नऊ महीने जीवन तिथे फुलते आहे
नाभीने प्राणायाम करणारा एक हठयोगी
जलाशयात समाधी लावून बसलेला जीवनभोगी
आत्मक्लेशाची परिसीमा गाठणारा जीवनसाधक
भीती कसली त्याला ग्रीष्मरणाची दाहक
बीज न बीज करपलेले तरी
हठयोग्याची जीवनेच्छा सरत नाही
स्रुजनाची बधीर करणारी वेदना सोसूनही
दुःख काही उरत नाही



No comments: