Monday, August 24, 2009

अहंकार

वादळवा-यात ऊन -पावसात उभं होतं, एक झाड़
सोसाट्याच्या वा-यानेही झुकलं नाही
प्रवाहाच्या रेटयानेही तुटलं नाही
सामर्थ्याचा अंहकार, झाडामध्ये मावेना
आत्मस्तुती करताना, वाणी त्याची थकेना
मीच श्रेष्ठ, मीच शक्तीवान, मला कुणाची गरज नाही
सामर्थ्याचा मीच निर्माता, मदत कुणाची खरचं नाही
कुणी म्हणालं ,
पानामधून प्रकाश घेतोस , अन्न करतोस , त्याने सामर्थ्य येते
झाडाला पटेना, त्याने प्रकाश नाकारला
कुणी म्हणाले ,
पाण्याने तुझ्या नसानसांत जीवनरस पोहचवला, त्याने ताकद आली
झाडाला रुचेना , त्याने पाणी नाकारले
कुणी म्हणालं ,
मुळात तुझ्या ताकद खरी! पण, त्याला जमिनीचा आधार!!
झाड़ ताठरलं, अहंकाराने मातीशीही नातं नाकारलं
अन् त्या क्षणी ..........................
ते झाड़ ,
कुठल्याही वादळाशिवाय ,
प्रवाहाच्या रेट्याशिवाय,
सोसाट्याच्या वा-याशिवाय
अचानक...........
उन्मळून
पडलं